Van 9 tot en met 16 juli werd voor de kust van Marseille het Olympic Test Event gevaren.
Voor de meeste sporters en voor de organisatie was dit hét moment om te testen hoe het volgend jaar gaat. Net als op de Olympische Spelen mag een beperkt aantal landen meedoen en wordt per gekwalificeerd land slechts één deelnemer per klasse toegelaten.
Om voor Nederland deel te nemen werden bepaalde eisen gesteld (voor mij in de ILCA top 15 tijdens de Princesa Sofia Regatta in Palma dit voorjaar). Behalve de 470 en Kite heren deden alle Olympische klassen voor Nederland mee.
Tijdens deze serie kon ik geen status behalen en telde het ook niet mee voor de individuele selectie voor deelname aan de Olympische Spelen (die is pas in januari 2024) maar het was wel een interessante wedstrijd in de opbouw voor het WK in Scheveningen in augustus.
Gedurende het evenement merkte ik dat de opzet van dit evenement totaal anders is dan bij een normale serie. Zowel op het water als op de kant werden de regels veel strenger gecontroleerd. Bijvoorbeeld werd er streng gecontroleerd op het dragen van een horloge met GPS tijdens het zeilen wat dus niet toegestaan is. Bij de ingang van het terrein werd bagage gecheckt op gevaarlijke/verboden voorwerpen. Ook kon je je boot niet repareren zonder toestemming van het wedstrijdcomité. Pas na het invullen van veel formulieren werd je boot eerst gecheckt waarna je goedkeuring kreeg voor de reparatie. Na het zeilen was het verplicht om langs de media te lopen voor mogelijke interviews.
Mijn huisgenoten waren niet zoals tijdens andere wedstrijden medezeilers uit de ILCA. Deze week verbleef ik met het Nacra-team, de kite-zeilster en IQfoiler (Huig Jan) in een appartement. Dit was ook anders dan anders omdat iedere zeiler/team een ander programma had waardoor de één vroeg moest starten, de ander laat van het water af kwam of een rustdag had. Gelukkig had het een privé zwembad waarin ik iedere middag dankbaar gebruik van maakte omdat de fietsroute van de haven naar ons appartement één grote klim was.
De wedstrijden zelf waren eigenlijk heel vertrouwd. Omdat er maar één vloot was van 42 deelnemers voer je de hele serie tegen dezelfde zeilers in plaats van iedere dag in een andere groep.
De startprocedure was zoals het op de Olympische Spelen zal gaan. Vanaf het 5-minuten signaal werd er iedere minuut een geluidssein gegeven met daarbij het hijsen van een vlag met een cijfer die het aantal minuten voor de start aangaf.
Wij lagen met onze baan iets verder naar buiten waardoor de wind op onze baan iets stabieler was dan de andere klassen (met name de kiters en de IQfoils die lange dagen moesten maken door de minder constante wind, veroorzaakt door de omringende bergen).
Het niveau van de deelnemers was best verschillend. De eerste 20 zeilers (landen) waren van wereldniveau, de laatste waren wat minder en voeren ook meestal minder constant. Het veld lag ook iets verder uit elkaar dan bij andere internationale wedstrijden, je kon daardoor ook iets sneller vrij varen.
Ik voer een redelijk constante serie. Over het algemeen goede starts, upwind was mijn snelheid deze week niet altijd zoals ik wilde maar gelukkig ging het downwind lekker hard. Ook af en toe wat pech gehad (in de wedstrijd die werd afgebroken lag ik 5e).
Na 10 races kon ik als achtste geplaatst de Medal Race in. Stijgen in het algemene klassement was bijna niet mogelijk maar door mijn voorsprong op nummer 9 met 21 punten verschil kon ik overall niet slechter eindigen dan de achtste plaats. Dus zag ik deze race als een goede oefening omdat zo’n Medal Race toch altijd weer anders is met 10 boten dan in een groot veld. Uiteindelijk ben ik als 6e in deze race gefinisht.
Al met al was het een lekker weekje voor mij met een prima resultaat. Ik heb veel indrukken opgedaan en naast mijn plan om fysiek niet te veel te doen buiten de races om (om mijn lijf wat meer rust te geven ter voorbereiding van het WK), werd het avondeten voor iedere dag verzorgd door onze diëtiste. Deze van tevoren bereide voedzame maaltijden hoefden we alleen maar de oven in te schuiven.
Nu op naar het Allianz WK in Scheveningen waar we de eerste mogelijkheid hebben om voor Nederland een startbewijs voor de Olympische Spelen binnen te halen.
Duko Bos
