De 4 uren van de Kralingse Plas

Op de dag voor de Combi RZV, voor het tweede jaar op rij het moment waarop de 4 uren van de Kralingse Plas werd verzeild, waren de windvoorspellingen op zijn zachtst ‘interessant’ te noemen.

Werden het afgelopen jaar nog de liefhebbers van ‘champagne sailing’ ruimschoots in hun behoefte voorzien, nu waren het de zeilers met ‘haar op de tanden’ die zich in de handjes stonden te knijpen. Oftewel: dikke beuk!

In de ILCA leidde dit her en der nog tot haastige wissels van een ‘7′- naar een ‘6′- en respectievelijk een ‘4’-zeil waardoor uiteindelijk alle soorten vertegenwoordigd waren.

De Valk kent deze luxe niet, maar daar kon met het aantal opvarenden gevarieerd worden om optimaal op de omstandigheden in te spelen.

Ondertussen werden elders in Nederland wedstrijden afgeblazen al gevolg van de verwachte windsterkte, zo niet op de Kralingse Plas en dit leverde op het laatste moment nog een extra team in de ILCA op.

Ons betrouwbare comité in de vorm van Leon en Sandré besloot na ampel beraad dat het bij ons op de plas wel gevaren kon worden en zo kwam het dat twee teams in de Valk en acht teams in de ILCA stipt op tijd aan de start verschenen voor de start van dit sportieve en sfeervolle evenement.

En dat hebben we geweten…. de wissellocatie aan de hoofdsteiger, prettig gelegen aan hogerwal, was een welkom rustmoment voor elke deelnemer wanneer er weer een rondje was gevaren in het ‘winderige’ deel van de plas.

Al in de eerste ronde was het aanpoten maar het ging pas echt goed tekeer na de eerste wissel. Een overtrekkende bui zorgde voor spectaculaire uitzichten voor de teamleden op de steiger. Zwarte vlakken met wind trokken in de verte van de plas over het veld, bij de ILCA leidde dit tot enige euforie op de steiger bij het zien kapseizen van een tegenstander tot lichte wanhoop wanneer de eigen teamgenoot eenzelfde lot onderging. Vervolgens werd het tellen: ‘Hoe vaak is die van jou nu al omgeslagen?’. Deze bui bleek een factor van belang in de strijd en het effect van 4 of 14 keer omslaan in een ronde was nog lang merkbaar.

Na dit spectaculaire gebeuren en met de aanhoudende krachtige wind was er genoeg te zien en te bespreken op de wisselplek zodat we voordat we het doorhadden er al vier uur zeilen op hadden zitten en het tijd werd om de welverdiende prijzen uit te reiken. Zo was er niet alleen een overall winnaar per klasse, er was ook een prijs voor de mooiste wissel, de snelste ronde en meer. Wil je weten wat precies, zorg dan dat je er bij bent in 2025!

ILCA
Gert Roukema / Mike Weir