Hoe de wind waait in je leven bepaal je niet zelf
Hoe je je zeilen zet wel
In memoriam Dick van der Sluis
14 juni 1945 – 10 februari 2016
Een bewonderenswaardige overlever
Een kleurrijke, vrolijke, ontwapenende, ondeugende vrijbuiter. Een gul en groot hart met plaats voor velen. Toegewijd aan z’n gezin en anderen die hem lief waren.
Een multitalent: hofmeester op de grote vaart, kapper (in Zweden), directeur van een kindertehuis (na de Sociale Academie), café-restaurant eigenaar (de Bontekoe op de Kaag), boot en automobiel importeur en dealer.
Een reislustige avonturier en kosmopoliet. Een goedlachse Bourgondische snoeperd in de ruimste zin van het woord. Een goeie kok, daar hebben we aan boord in Kroatië van genoten. Een zoetekauw, bij gebrek aan ‘crème de cassis’ deed hij ‘aardbeienjam’ in z’n champagne. Een succesvolle praatgrage koopman. Een telefoongesprek beëindigen was niet z’n sterkste kant.
Vernuftig en ‘handig’. Aan het einde van een zeezeiltocht moest hij zogenaamd onverwijld naar Mallorca. Of we z’n boot dan nog even ‘showroomklaar’ konden maken? Dat duurde wel een volle dag. “Daar trappen we in een volgend leven niet meer in van der Sluis” riepen we toen. Maar we doen het graag nog eens als we hem er mee konden terugkrijgen.
Als onvermoeibare ‘regelaar’ liet hij zelfs (vanuit z’n kist ?) z’n eigen rouwstoet met pech voor de deur van de RZV stoppen.
Vaarwel Dick!
Het was een voorrecht om je vriendschap te mogen delen.
We gaan je verschrikkelijk missen!
Je zeilvrienden.